شعری برای شیراز

ای قربون شیراز که هَمهِ مهربونَن
دل دارن صفا دارن غم دلتِو میدونَن
از صُب توُ پَسین هَف روز ِهفته هِی میپِلکن
شُو ِجمعه کنار دلگشا غمو می تَکونَن
اَی با تو رفیق جِنگ بشن تُو صُب محشر
وَ ج ِتو جون میدن هر جُو باشی باتو میمونن
بُنگِ صُب میرن تو شاچراغ عهدی میبندن
شوم آسیوُ سِه توُی دل میدن قُلو ِه میسونن
از سعدی میوُی حافظیه هَفتَن و چِلتَن
تو(اینجا به منظور تا) باغِ اِرم و رَشکِ بهشت غزل میخونن
عاشقاش میگن اگر صَفوُی-باغ صفا- رفت
جوُی پرُ از صفا سَرووُی آبو و خانیمونن
از سنگِ سیا و آسونه میدون مُولا
تُو میدون شاه و سَر دُزَک راحتِ جونن
گُود عَربوُن و طاقِ اُسکورو تکیه ِی نواب
تُو محلِه ی بیات و دِه بزرگی دِلبرونن
دَمِ چَپَر خونِه دَرواز ِه شادُوی جوبِ خِیرات
ته خَط و کوچه ی ِغَشوُرَشوُِ آتیش فشونن
گُو دِموتُوا و دَمِ کَل صَد کَتِ خوابی
سیلو کَلِ شازِدِه قاسم و دو میل فوغونن
حوض ِفِلکِه و کوچِه ی قشنگ قهر و اشتی
سِید ابولوفا و حوض قارچی یِی قشونن
گُود خَزینه گِل کو سَر ِعَدلوُ قَدَمگاه
طاق میزجونی کوشکِ بیچِه دلاورونن
باربند موشیر و باغ تخت و شادی الله
زیرِ اَهر و سر ِکَل شِیخ ابو زَهرو ژیونن
دَر شازدِه و گود شازدِه منصور و لوُ اوُ
آب شُر شُری و دروازه سعدی خوش زبونن
اهل سَر ِحُوضِ بازار آقُو عزیزن
مثِ بازار مرغ دَم کوشک و پوُی خاتونن
از گودِ گَری کوچه قوام و چار سو بازار
تُو در ِشیخ و باغ صمد آقوُ صاب دیوونن
از حُسینیِ ی کو رو نیا محله ی آقوُلی
تو تنوره بُو قِیریا کَلونترونن
پشتِ شامیرمزه دم ارگ بازارچه ی فیل
پیشِ دُختروی صاب اختیار سرو ِرَوونن
افسوس که کاکو مردوم شیراز
هم غریب نوازن هَمی دشمن خودشونن
اَی اورسی پَسَک پیشَک ندار پات بوده دیرو
امرو شده کفش پاشنه دار همه نِگرونن!