دل بیقرار

گریه بی اختیار
تو را خبر ز دل بیقرار باید و نیست
غم تو هست ؛ ولی غمگسار باید و نیست

اسیر گریه بی اختیار خویشتنم
فغان که درکف من اختیار باید و نیست

چو شام غم ؛ دل اندوهگین نباید و هست
چو صبحدم ؛ نفسم بی غبار باید و نیست

مرا ز باده نوشین ؛ نمی گشاید دل
که می به گرمی آغوش یار باید و نیست

درون آتش از آنم که آتشین گل من
تو را چو پاره دل ؛ در کنار باید و نیست

به سرد مهری باد خزان نباید و هست
به فیض بخشی ابر بهار باید و نیست

چگونه لاف محبت زنی که از غم عشق
تو را چو لاله دلی داغدار باید و نیست

کجا به صحبت پاکان رسال که دیده تو
بسان شبنم گل ؛ اشکبار باید و نیست

به شام جدائی چه طاقتی است مرا ؟
که روز وصل دلم را قرار باید و نیست